Słowiński Park Narodowy utworzono 1 stycznia 1967 roku. Swoją nazwę zawdzięcza Słowińcom – ludności kaszubskiej, która kiedyś zamieszkiwała min. teren parku. Park ma pow. 18247 ha. Jego niepowtarzalne wartości przyrodnicze spowodowały, że został zaliczony w 1977 roku przez UNESCO do Światowej Sieci Rezerwatów Biosfery. Obejmuje on swoim zasięgiem odcinek wybrzeża od Rowów do Łeby, jeziora : Łebsko (7140ha), Gardno (2468ha), Dołgie Wielkie (146ha) i Dołgie Małe (6,3ha), oraz przylegające do nich lasy.

Słowiński Park Narodowy

Prawdziwym unikatem Słowińskiego Parku Narodowego są ruchome wydmy. Wyrzucany przez morze piasek jest osuszany przez słońce i wiatr i wywiewany dalej w głąb lądu. Efektem tego procesu, który trwa już ponad 5 tysięcy lat są ruchome wydmy, których wysokość przekracza 30 metrów. Z każdym dniem zasypują wszystko co napotkają na swojej drodze. Częstym widokiem są przysypane do połowy kikuty drzew. Wydmy zwiększają swoją powierzchnię jednocześnie tracąc nieco na wysokości. Na powierzchni piasków wiatr tworzy bajeczne wzory rozciągające się na całej długości wydmy.

Brzegi jezior położonych w Słowińskim Parku Narodowym są płaskie i porośnięte trzcinami. Są one domem dla olbrzymiej liczby gatunków ptaków. Oprócz jezior na terenie objętym ochroną w Słowińskim Parku Narodowym można znaleźć trzy rzeczki: Łebę, Łupawę oraz Pustynkę.

Słowiński Park Narodowy to gigantyczne skupisko rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Wśród roślinności możemy natknąć się na piaskownicę, rosiczkę, wrzos, rukwiel nadmorską, honkenię piaskową, storczyka plamistego. Wśród drzew dominuje sosna. Oprócz niej rosną też świerki, modrzewie, buki, dęby.

Rezerwat przyrody

Rezerwat położony jest na trasie wiosennych i jesiennych przelotów, co również wpływa na bogactwo ptaków. Wśród gatunków występujących w parku wymienić jest warto: puchacza, żurawia, bociana czarnego, bojownika bataliona, ohara. Zima można spotkać ptaki z dalekiej północy np różne gatunki kaczek (lodówki), tracze, łabędzie krzykliwe.

W lasach natknąć się można na jenota, borsuka, lisa a także łosia. Na plaży można tez zauważyć foki, ale niestety bardzo rzadko. Uważać należy na żmiję.

Największą powierzchnię parku(Słowiński Park Narodowy) objętą ochroną ścisłą, stanowi tzw. „Mierzeja” (3531 ha) z najbardziej rozległymi w Europie ruchomymi wydmami. Ochroną ścisłą objęto też obszary lęgowe ptaków: Gackie Lęgi, Żurnowskie Lęgi, Gardneńskie Lęgi, Klukowe Lęgi, Wyspę Kamienną na jeziorze Gardno o powierzchni 0,6 ha, również rozległe obszary borów bagiennych i brzeziny bagiennej („Kluki” i „Bory Torfowe”), największe w Polsce stanowisko maliny moroszki – reliktu polodowcowego („Moroszka”), reliktowy las bukowo-dębowy „Klukowe Buki” oraz jezioro Dołgie Małe.

Słowiński Park Narodowy jest udostępniony dla turystów, poruszać należy się tylko po wyznaczonych szlakach. Wejście do parku znajduje się w Rąbce około 2 km na zachód od Łeby. Drogę do wydm ruchomych możemy pokonać pieszo wśród malowniczych lasów lub wypożyczyć rower lub melex. Dodatkowo płatna jest udostępniona do zwiedzania poniemiecka wyrzutnia rakiet, galeria fotografii oraz punkt widokowy na terenie wyrzutni.

Jeżeli zdecydujecie się na wycieczkę pieszą to warto zarezerwować sobie około 6 godzin na pokonanie trasy Rąbka – Łącka góra – Rąbka. Wracać można ta samą drogą, przez las, lub przepiękną szeroką plażą. Z Łąckiej góry można udać się dalej na zachód w stronę Czołpina (około 17 km) i Rowów (około 25 km).

Na terenie parku znajduje się skansen wsi słowińskiej w Klukach.

Ważne adresy:

http://slowinskipn.pl/pl/

http://pl.wikipedia.org/wiki/Słowiński_Park_Narodowy